Dag 5

's Ochtends een klein beetje uitgeslapen. Lekker ontbeten en toen tassen ingepakt. Daarna op de fiets terug naar Hoi An. Overdag is het ook een mooie stad, wel warm en druk. We hebben alle een mooie leren tas gekocht. Toen op de terugweg nog wat kleine snacks en drinken voor tijdens de lange busrit. In het hotel nog even afgespoeld, helemaal klaar voor de reis met de sleeperbus. Little did we know!
Om 1 uur werden we opgehaald bij het pad naar de hoofdweg van het hotel. Geen sleeperbus, maar een minivan. Prima, gaan we vast naar een verzamelpunt. Bij het 'verzamelpunt' stapten we over naar een tourincar. Binnen was het zon 45 graden....
Oke, mischien moeten we buiten Hoi An de sleeperbus pakken. Na een uur was het duidelijk dat dat niet ging gebeuren.
In Da Nang dan natuurlijk overstappen, dat is ongeveer een uur rijden. Afzien maar vooruit dan maar.
Dus na een tijdje (eeuwigheid brandend in de hel) kwamen we aan in Da Nang. Steeds als de bus vaart minderde ging mn hart sneller kloppen. Maar we reden door de suburbs, door het centrum, dan weer suburbs, langs een industriegebied, naar het vliegveld?! Nee! Naar de Hai Van tunnel! :O
Omg, dat betekent dat de volgende stop Hue is, zo'n 4 a 5 uur rijden! Over de rest van de reis zullen we het maar niet hebben. Rond 6 uur kwamen we aan in Hue. Inmiddels waren al onze snacks en bijna al ons water op. We werden naast een grote dojo uit de bus gelaten. Er stonden een heel aantal taxis en mensen met scooters klaar. Hanoi? Donghoi? Nee, Ninh Binh. Oke, YOU WAIT HERE.
Na 10 minuten waren alleen wij en een Frans gezin over. We kregen het een beetje benauwd. En we waren erg verbaasd dat we de enige straat in Vietnam hadden gevonden zonder 1 enkel winkeltje of cafetje. Gelukkig kwam er een Vientamees meisje aanscheuren op haar scooter en die regelde met haar teddyberentelefoon dat de bus er aan kwam.
Met ontzettende haast en spoed werden de bus ingepropt. We werden tot de achterkant van de bus door geduwd. Daar werd ons nogal bruuks duidelijk gemaakt dat we op een 3 persoonsbed, ieder met 2 anderen moesten slapen. Toen Detlef om verheldering ging vragen was het opeens rookpauze....
Om een lang verhaal kort te maken: Detlef was erg vasthoudend en uiteindelijk kreeg ik toch een 1 persoonsbed. Detlef heeft heel de nacht met twee andere mannen in dat bed gelegen (slapen is niet het juiste woord). Laten we zeggen dat we vooral veel geleerd hebben over hoe we niet willen reizen. Om 5 uur 's ochtends kwamen we aan in Ninh Binh.
De host van de farm stay had gezegd waar we uit de bus moesten, waar de taxi ons naar toe moest brengen en hoeveel dat moest kosten. Niet veel later werden we afgezet op een van de mooiste plekken op aarde. Maar dat telt natuurlijk als een nieuwe dag!