Dag 3

Het is 11 uur ’s ochtends en we zitten in het kantoor van Vietnam Airlines in Hue. De dag is nog niet eens op de helft maar we hebben er al een heel avontuur opzitten. Het begon al vroeg (of eigenlijk te laat) met opstaan. We zouden om 7.15 uur vliegen, het hotel had om 5.30 uur een taxi geregeld, dus we moesten om 5.00 uur opstaan. Detlef had de wekker gezet, of iig dat dacht ie. Om 3.40 uur was ik even wakker en keer op de klok. Snel nog even een uurtje slapen. Toen ging opeens de telefoon: Hello? Yes, miss, Taxi is here. Oke, thank you. *klik* WTF! 5.35 uur!!! Als een stelletje debielen aangekleed (waar de F is mn bh?!!!!) Alles in de tassen gepropt en om 5.44 uur zaten we, met al onze spullen, in de taxi. Holy moly, bibberende beentjes van de adrenaline. Niks vergeten? Nee, niks vergeten ( in Hoi An signaleerde we een missende tandeborstel en toothytabs van Marlijn). Nou ja, die wekker dus.... Op het vliegveld deo opgedaan (thank god voor Teo van Lush) en met de reistandeborstel onze tandengepoetst. De vlucht verliep gelukkig wel voorspoedig. Op het vliegveld van Hue gingen we letterlijk 50 meter me de bus naar de terminal en onze tassen waren er ook zo. Even opfrissen in het toilet, lekker. Maar toen, we hadden bedacht om met de bus naar het centrum van Hue te gaan. Maar net als in Ho Chi Min, geen bus te zien bij het vliegveld. 20 taxi chauffeurs die ons voor tien dollar naar Hue wilde brengen. Veel gebakkelei en geonderhandel (waar is de bus? Er zou hier toch een bus moeten rijden?!) later, gingen we voor 140000 dong naar de stad ($6,42). Daar wilden we graag bij het busstation afgezet worden. Dan konden we in de buurt onze rugzakken achterlaten en nadat we de imperial city bezocht hadden de bus pakken naar Hoi An. We werden afgezet bij een bushalte....Achter de bushalte was een travel agency; wij daar naar binnen. Kunnen we hier een kaartje kopen om met het OV naar Hoi An te gaan? Er gaat geen lokale bus naar Hoi An, alleen naar Da Nang. Oke.....Er gaat wel een tour bus. Nou prima, doen we die (hadden we ook al op internet gelezen). Ze zouden even bellen; alle bussen vol! Uhm en nu? Morgenochten om 8 uur gaat weer een bus. Nou eerst maar wat eten en drinken regelen want daar werd het wel tijd voor (note to self: smarties zijn geen goed ontbijt). Met de rugzak op, opzoek naar een eettentje. Gelukkig vonden we een zijstraatje met een lekker lokaal tentje (lees: plastic stoeltjes op straat). Een hele vriendelijke man begon al met ons te kletsen, in keurig Engels. Of we wat konden eten misschien: ja hoor, fried egg or omelet. 2 omelets please. Hij loopt naar de kokkin en rijdt meteen daarna op z’n scooter weg. Enfin een paar minuten later kregen we ieder een gloeiend heet pannetje met omelet met tomaat. En daar kwam ook de vriendelijke meneer weer: met 2 verse warme broodjes voor erbij! Jammie. Een andere man kwam vragen of we ook wat wilde drinken. Dat is misschien wel handig, met 40 graden. Weer ging de scooter weg, dit keer met een meisje, een paar minuten later kregen we een plastic tasje met een fles water en een blikje cola. Ondertussen informeerden we ook bij de meneer naar de bus, maar helaas vertelde ook hij dat alleen de tour bus naar Hoi An gaat. Hmmm, jammer. Nog maar eens zoeken naar een travel agent. Kijken of zij wel een plekje in een bus hebben en anders maar voor een taxi vragen. De taxi had ons eerst af willen zetten bij een plek waar de tickets voor bus verkocht werden. Dus we besloten om terug die kant op te lopen. We zagen er geen bus maatschappij maar wel Vietnam Airlines, dus gingen we het daar maar vragen. De mevrouw achter de balie zei dat ze geen bustickets verkochten maar ze wilde wel even bellen. Weer kregen we te horen dat de bussen vol zaten. Maar ze had wel een vriend die ons voor $60 naar Hoi An wilde brengen. Oke, bedankt dan gaan we nu eerst maar een de imperial city bekijken en regelen we later een taxi. We waren net 2 keer overgestoken. Toen we ingehaald werden door een man op de scooter. Hij wilde ons voor $50 naar Hoi An brengen. Naar wat geover en weer, bleek dat zijn vrouw bij Vietnam Airlines werkte, dit was dus dezelfde vriend. We onderhandelde dat hij ons ook naar de oude stad (imperial city) zou brengen zodat we niet met de rugzakken hoefde te sleuren. Prima. Hij bracht mijn rugzak met de scooter naar het VA kantoortje. En wij liepen terug. Na 30 min wachten in het kantoor met airco (zonder rugzak op je rug) stond er een honda civic voor ons klaar. Let’s go!
Hoi An
Super mooie trip gemaakt met mister Phong. Eerste stop was de verboden stad (imperial city), waar de keizers van Vietnam hebben gewoond. Super mooi, indrukwekkend en groot! Niet voor niks dat er entree betaald moest worden, want alles moet gerenoveerd/onderhouden worden en het is echt gigantisch. Daarna gingen we langs een pagoda (boedistische tempel) ook super mooi maar allememagies wat was het heet! Toen bracht Phong ons naar een restaurantje voor lunch. Dat zag er wel erg toeristisch uit maar het eten was heerlijk. Phong legde ons (met handen en voeten) uit hoe we de streekgerechten hoorde te eten. Velletje rijstpapier, van alle groente en kruiden een beetje, vleesspiesje erop, netjes dichtrollen, tweede velletje er om heen, lemon grass uit het vlees trekken en dan het pakketje in de saus soppen. We kregen van de eigenaar nog 2 prachtige fotos mee en toen begon de road trip. Het verkeer is nogsteeds complete chaos en de helft van de route werd er aan de weg gewerkt. Maar Phong was een fijne chauffeur. Onderweg echt prachtige uitzichten. Detlef had gevraagd om over Hai Van Pass/ de wolkenpas te gaan. Meerdere keren gestopt voor het uitzicht en een foto (Do titanic!).Helemaal op de top van de berg zaten we echt in de wolken. Prachtig uitzicht en ook nog eens lekker cool. Toen weer verder langs Da Nang. Allerlei gigantische resorts en hotels gezien. En een sterrenwacht + drakenbrug :O Nog een keer gestopt bij een beeldhoudbedrijf/tourist trap, niks gekocht maar wel gelachen om alle lelijke en mooie beeldhouwwerken (we zagen een mooi boedha beeld voor in onze tuim (marmer, 5 meter)). Laatste stuk naar Hoi An en toen proberen om ons hotel te vinden. Ik voel me soms een beetje ongemakkelijk als we voor de 25ste keer de weg moeten vragen maar schijnbaar is dat hier ook voor locals volstrekt normaal. Je stopt gewoon midden op een kruispunt en vraagt een scooteraar de weg. Die blijft gewoon rustig staan en verteld vriendelijk waar je moet zijn. Uiteindelijk ons hotel gevonden. Echt mega mooie plek. Grote kamer met veranda. Badkamer met bad en regendouche buiten. Lekker met de fiets naar een slow food restaurantje geweest. Wat een dag!