Dag 6

Onze gastheer Avic stond gelukkig al klaar om ons op te vangen. We werden van harte welkom geheten en uiteindelijk was het duidelijk wie we nu precies waren. We hadden gereserveerd via Airbnb maar in het verificatieproces bleef er steeds iets fout gaan. Don't worry; zei Avic. Anyway, we kregen een lekker ontbijtje van pannenkoeken met limoen en suiker.
Ondetussen hielp Avic ons met het aanpassen van de rest van onze reis. Hij spreekt uitstekend Engels en weet erg veel over het land. Nadat onze nieuwe trip gepland was, bespraken we de planning voor onze dagen hier. Er was een handig kaartje met alle bezienswaardigheden en Avic hielp ons kiezen.
Stap 1 was douchen! Dus werden we naar ons bamboe huisje gebracht. Na een lekkere douche (Detlef koud, Marlijn warm--> aanknop van de boiler gevonden) gingen we 2 fietsen halen om naar Trang An te gaan voor een boottochtje.
We werden in een bootje gezet met 2 vietnameze mannen. Die vervolgens heel de boottocht met hun familie aan het giebelen waren over ons. Meest aanstekelijke lachtjes ooit (minions zijn afgeleid van aziatisch gegiebel).
De boottocht was echt geweldig. De natuur hier is zo mooi! Dit gebied is opgenomen in de Unesco lijst en als je hier rondkijkt is het heel duidelijk waarom.
Na ons boottochtje gingen we terug naar de farm stay. We moesten namelijk echt een ATM gaan zoeken. Na een korte pauze en extra directions gingen we weer op pad. Acht km fietsen op het heetst van de dag, gelukkig maakt de omgeving alles goed.
Uiteindelijk waren we al bijna terug waar we uit de bus waren gestapt. Een groepje giechelende meisjes kon ons de weg wel wijzen (we gingen goed!). Nou, bij de ATM lekker in de airco, visa erin: steeds een foutmelding.Gewone pinpas dan maar, zelfde melding. Nee he?! Aan de overkant van de straat zit nog een ATM, die maar proberen dan. Werkt ook niet. Maar aan deze zat een kantoortje vast, dus ik naar binnen. Die mevrouw sprak wel Engels, maar verstond het niet.... We moesten aan de overkant zijn. Daar was ook een bankgebouw, zo gigantisch dat we het van dichtbij niet konden zien. Helaas konden ze ons daar ondanks het feit dat ze erg behulpzaam waren, ook niet helpen. Dan maar pinnen met de pinpas van Detlef, zodat we in ieder geval een beetje geld op zak hebben. " transactie limiet bereikt' Wat!? Hmmm....misschien eens een lager bedrag proberen. Geen succes...nog lager dan? Yes! Daar komt de cash. En wat blijkt, geen problemen met de visa, gewoon een slecht vertaalde foutmelding op de ATM. Zo, weer een zorg minder. Nu wat eten en wat drinken, want terwijl wij de bank uitstapte begon het flink te regenen (Jeej, onze eerste tropische regenstorm). Een drankje bij de kleermaker en vervolgens een broodje (is het nou hartig of zoet?) bij de bakker aan de overkant, waar de taartjes zo mooi en schattig waren dat we ze wel wilden sponsoren. Na de lunch tijd om verder te fietsen.
We wilden wel naar een tempel op een berg, maar dat was een veel te ingewikkelde naam om uit te spreken. Dus vroegen we steeds de weg naar Tam Coc, nog een toeristenatractie. Wij fietsen door de suburbs en constant aan mensen vragen: Tam Coc? Op een gegeven moment kwamen we bij het einde van de weg die we volgden. Dan maar aan twee vrouwtjes vragen, kregen ze discussie welke kant we op moesten. De jongste nam ons mee naar haar man en die tekende een kaart voor ons op de stoep. En warempel, we vonden het nog ook! Toen waren we waar we wilden zijn, komt er toch een tropische regenbui aanzetten!! Maar goed, we hebben kaartjes gekocht, dus we gaan die berg beklimmen ook! Wij in de stromende regen, steeds meliger, een stuk of 20 trappen op. Maar het uitzicht was echt briljant. En toen we eenmaal in de tempel stonden, waar het droog was, stopte het natuurlijk met regenen. We konden lekker droog van het uitzicht genieten (en onze kleren even uitwringen). Toen nog naar beneden, dat zou makkelijker moeten zijn toch? Haha, grapje! De eerste vier trappen waren echt veel moeilijker naar beneden, dan omhoog. Maar gelukkig werd het steeds makkelijker. Dus op ons gemakkie terug naar de fietsen om te proberen voor het donker thuis te zijn. Met behulp van de inmiddles onmisbare ' runtastic' app (die zelfs op magische wijze een kaart wist te produceren) was dat gelukkig niet al te moeilijk.

Terug in het hotel even snel opfrissen alvorens we aan een heerlijk diner begonnen. Een lekker visje voor ieder van ons. plus een kip/groentenschotel. Na de maaltijd wist Avic ons en de twee andere gasten te vermaken met fluitlessen. Hij had handgemaakte dwarsfluiten van bamboe en dat wilde Detlef uiteraard ook zelf proberen. Het lukte nog redelijk ook! Vietnamese liedjes bleken nog wat moeilijk, maar de Titanic-tune lukte na wat oefening al aardig.

Nadat we een shotje of twee van Avics zelfgebrouwen witte appelwijn ' Happy Water' (lees 70-80% alcohol) voorgeschoteld kregen nodigde Detlef het Italiaanse koppel en Avic uit voor een potje kaarten. Een simpel spelletje dat iedereen kon spelen, ezelen. Maar wat bleek, dit spel kennen ze overal met net andere regels. In Italië heet het Merda (aka shit) en kun je ook bluffen. In Vietnam wordt het niet echt gespeeld, maar is er wel een leuke regel voor de verliezer, die krijgt een tekening op z'n gezicht. Om 21:00 uur verklaarde Avic dat het bedtijd was.

Ons mooie hutje van Bamboe was jammergenoeg niet bepaald bugproof. Dus moest Detlef voorop terwijl ik z'n hand fijnkneep. Uiteindelijk veilig aangekomen in bed en lekker geslapen met wierook, ventilator en muggenklamboe.