Dag 14

Lekker uitgeslapen, maar jammer genoeg kreeg ik toen van Detlef te horen dat hij om half 5 weer tylanol had genomen omdat hij weer harstikke beroerd was. Toen ik aan z'n hoofd voelde kromp mijn buik ook samen, dat is nog steeds flink mis. Eerst maar eens proberen te ontbijten. Het ultra uitgebreide en chique ontbijt viel gelukkig goed. Toen we terug op de kamer waren, besloot ik dat we echt naar de dokter/ziekenhuis moesten. Opzoek naar een ziekenhuis, de polis van de reisverzekering en een taxi regelen. De hotel staff hielp ons overal mee. Omdat we om 12 uur moesten uitchecken moesten we zorgen dat de tassen ingepakt klaar stonden, dan deden zij de rest als we voor die tijd niet terug waren.
Bij het ziekenhuis werden we snel en goed geholpen. Na ongeveer 1 uur kregen we te horen dat het een darminfectie was. Na goede uitleg van de Spaanse dokter kregen we een hele tas medicatie mee. Zodat we overal op voorbereid zijn en morgen door kunnen reizen. Over 2 dagen krijgen we een email met de uitgebreide uitslag van het onderzoek.
Opgelucht terug naar het Elegance Diamamond en meteen maar door, toch maar met de taxi, naar het Hanoi Legacy Hotel. Daar meteen de antibiotica, paracetamol, ORS en darmverslappers naar binnen gepropt. Detlef in bed gelegd op advies van de dokter en ik in mn eentje opzoek naar lunch, water en droge koekjes voor Detlef. Daar zit je dan in je eentje met je bak noodles en je colatje (ik wil geeen darminfectie, brand maar schoon met die cola). Omdat alle straten een specialisatie hebben. Is het nog best lastig om een supermarktje of restaurantje (ook even geen streetfood) te vinden. In de koffiestraat vond ik beiden. De droge koekjes voor Detlef waren net zo duur als mijn luch, maar das dan jammer. Hij vond ze wel erg lekker. In het hotel alle reisverslagen online gezet. Tinh kwam nog gedag zeggen. Heel advies over wat Detlef wel en niet moet eten en waar wel en niet. Ook nog een heel goed en veilig restaurant aangeraden gekregen. Met behulp van GPS konden we het makkelijk vinden.
Op tripadvisor stond het heel hoog gewaardeerd, maar de foto's leken gewoon een foodcourt in de buitenlucht. Toen we aankwamen werd duidelijk dat het een heel groot semi openlucht (het regende dus de overkapping was dicht) restaurant was. Met heel groot bedoel ik: de bediening loopt met walkie talkies. De keuken was foodcourt style-achtig, Rondom in stalletjes. Tinh had beloofd dat het veilig was en alle koks droegen ook echt handschoentjes dus dat zat wel goed. We kregen een zeer uitgebreide menukaart, samen selecteerden we een aantal gerechten en dankzij een Maleis stel bij ons aan tafel konden we het ook bestellen (je moet ff zwaaien). Van de 3 dingen die we wilden waren er 2 op. Tja, populair en vers dan heb je dat. De vervangers waren niet helemaal onze smaak. Ook mijn toetje was op en ook die vervanger was niet mijn peace of tea :P Wel een erg leuke ervaring.
Op de terugweg nog langs onze oude hotels voor de minibar rekening en een fooi voor alle goede zorgen. Vervolgens blokeerde het slot van onze kamer nog (2x !!) maar nu kunnen we slapen.