Dag 1

lekker geslapen, ondanks lawaaierige kinderen van de hotel eigenaar. We zijn eerst naar de Ben Thanh Market geweest. Daar hebben we Pho Gah ontbeten met een lekker vers sapje. Toen zijn we langs het herenigingspaleis (Detlef speelde gids) naar het War Remnants Museum gegaan. Dat was erg indrukwekkend. Detlef heeft foto's gemaakt om in zijn lessen over Agent Orange te gebruiken. Om 12 uur sloot het museum, toen zijn we naar de Bread Talk gegaan voor een lekker broodje. Dat hebben we in het park redelijk rustig op kunnen eten. Toen terug naar het hotel, met onderweg een kokosnoot. In het hotel even afgekoeld met een dutje in de airco. Onze raamloze kamer was opgeruimd en schoongemaakt en dat voor 46$ voor 3 nachten. Toen zijn we vertrokken naar Cho Lon. We dachten dat we dat wel konden lopen maar een lieve Vietnamese Opa met 1 tand advizeerde ons om de bus te nemen. Dankzij zijn uitstekende directions hadden we zo de halte gevonden. Voor 0,40 euro konden we met airco tussen de locals naar Cho Lon. Daar sprongen we uit de nog rijdende bus en bevonden ons opeens in een grote chaos van winkeltjes (en scooters, overal en altijd scooters). Alles wat " made in China " is, wordt daar verkocht. In deze buurt komen duidelijk minder toeristen. Een jongeman was zo blij mij te zien dat hij me graag wilde aaien. Met een matrix move (pas op voor die scooter!) en een ' no touching' kwam ik er met een lief aaitje over mijn bovenarm vanaf. We kochten een broodsnack en probeerde onze weg te vinden naar allerlei tempels. Dit was behoorlijk ingewikkeld en het werd steeds warmer en benauwder. Ik had door de scooters last van mijn luchtwegen en Detlef vooral van z'n ogen. Uiteindelijk, na nog 1 verse kokosnoot, kwamen we aan bij de eerste tempel kwamen we aan bij de 1e tempel. 300 meter naast de bushalte! -_-" Wat blijkt, alle tempels zijn smiddags dicht. Na nog 3 tempels, allemaal dicht, gingen we de weg terug naar een bushalte zoeken. Voor de beeldvorming is het wel leuk om iets meer over de verkeerssituatie hier te vertellen.
Alle wegen zijn geasfalteerd, voorzien van wegmarkering, verkeersborden en stoplichten. Vrijwel overal is een troitoir en er zijn ruim voldoende voetgangers oversteekplaatsen. Goed geregeld zou je dus zeggen en opzich is dat ook zo, waren het niet dat 98% van het verkeer bestaat uit scooters. En die scooters bewegen zich als een gigantische school vissen door de stad. Als je wilt oversteken als voetganger, met of zonder stoplicht als aanvulling op de zebra, dan zal 50% van de autos voor je stoppen. Maar al die scooters, rijden gewoon links en rechts op volle snelheid om je heen. Het heeft ook geen nut op te wachten tot er niks aan komt --> Never gonna happen! Het is een soort touwtje springen, je moet het ritme zien, inspringen, blijven springen zodat je niet geraakt wordt en dan weer vlug eruit. Enfin, oversteken is dus best spannend en wordt na een tijdje vermoeiend. Maar daar houdt de scooterinvasie niet op. Nee, want als alle bestuurders aangekomen zijn op hun bestemming waar laten ze die scooter dan? Op de stoep!Dus, ben je ook als je niet hoeft over te steken, constant geparkeerde scooters aan het ontwijken......Maar, nu zijn er ook een aantal scootergarages en parkeerplekken, dus zo nu en dan heb je een paar meter vrije stoep. Drie keer raden, ook hier maken de scooteraars graag gebruik van! hahaha, oftewel overal en altijd scooters.
Enfin, eenmaal aangekomen bij de bushalte ( dit bleek nog een flinke wandeling tezijn) reden we weer terug richting hotel. Helaas hadden we op de terugweg geen engelssprekende-eentandige-vietnamese opa bij de hand, want hoewel we dachten te zijn uitgestapt bij dezelfde halte als waar we ook opstapten, hebben we ons vervolgens helemaal kwijt gelopen! Zelfs de kaart in ons trouwe Vietnam boekje (dankjewel Anouk) kon ons niet helpen. Dus, na de lange wandeling door Cho Lon, hebben we ook nog eens een uur in het donker de weg naar het hotel gezocht. Je begrijpt, onze voetjes konden wel wat rust gebruiken... Maar er moest nog een excursie voor de volgende dag geregeld worden! We gebruikten onze expertise om het beste reisbureau uit de tientalle opties te kiezen (er lag een mooie golden retriever in de hal). Helaas waren zij echter niet meer open, dus werden we naar de overkant gestuurd. De tour was zo geregeld. Morgen eiland hoppen in de Mekong Delta!Na nog een heerlijk Indiaas diner slenterden we terug naar het hotel voor onze welverdiende nachtrust. Morgen weer een avontuur.